Birkaç gündür kendi içime dönmeme sebep olan bir cümle var. Belki sen de üzerine düşünmek istersin: “Neyi arıyorsan, osun.” Bu söz ne zaman aklıma gelse, içimde bir yerlerde bir kapı aralanıyor. Çünkü insan gerçekten neyin peşindeyse, ruhu da oraya doğru eğiliyor. Hayatta hep bir şey arıyoruz; bazen nedenini bile bilmeden. Fakat dönüp bakınca, aradığımız şeyin aslında bizi şekillendirdiğini fark ediyoruz. Sanki yönümüz karakterimizi yavaş yavaş yazıyor. Ve bu söz, tam da bunu

Hepimiz zaman zaman olduğumuz ben ile olmak istediğimiz ben arasında sıkışırız. Bu, kişisel farkındalığın başlangıcıdır aslında. Bu his belki size de tanıdık gelir.